SportManagement &Ondernemen

Toen ik anderhalf jaar geleden besloot om mijn studie bouwkunde aan de kant te zetten, zodat ik me volledig op het FootGolf kon focussen, kwam er al snel van alle kanten de opmerking; 'Maar een diploma is in deze tijd toch wel erg belangrijk!?'. Ja, dat wist ik zelf ook. En als ik eerlijk ben, was de keuze ook moeilijk en best wel heel emotioneel. Zeker omdat ik eigenlijk altijd afmaak waar ik aan begin.

Maar gesteund door mijn ouders en vriendin - misschien hebben zij het me zelfs doen laten inzien - ben ik na anderhalf jaar nog altijd blij en gelukkig met de keuze die ik in augustus 2013 heb gemaakt.

Door de resultaten in 2013 en de ontwikkelingen die volgden, is het in de eerste maanden na mijn beslissing niet eens in me opgekomen om ooit weer een studie op te pakken. 'Het gaat toch goed zo?'. Ik kreeg van FootGolf Holland de baan in Purmerend in mijn beheer, en toen Rens Elbertsen vroeg of ik FootGolf Amsterdam samen met hem wilde gaan doen, leek mijn keuze nogmaals te worden bevestigd. Maanden van voorbereiden zorgden af en toe ook wel eens voor vertwijfeling. Had ik wel de juiste beslissing gemaakt? Het FootGolfjaar 2014 kwam op gang en leverde een hoop op. De banen begonnen naar mate de zomer naderde vol te lopen met FootGolfers en ook als speler bleven de resultaten boven verwachting. Ik wist me vrij snel te plaatsen voor het Nederlands Kampioenschap en bij het Europees Kampioenschap stond ik ineens op het hoogste trapje, met de grootste beker en grootste cheque in mijn handen. Ik was ineens 'professioneel FootGolfer', aangezien ik mijn geld verdiende met het spelletje waar ik zo van hou. Maar toch, vooralsnog kostte het spelen eigenlijk alleen maar, die cheque van €1014,- dekte de kosten enigszins. Het beheer van de banen en dus de grote getalen FootGolfers op voornamelijk Amsterdam zorgden voor een wat groter inkomen. Maar lang niet genoeg om er van te kunnen leven.

Aan de andere kant was dit pas het eerste jaar, wat had ik dan verwacht?

Een jaar geleden had ik niet kunnen denken dat ik al had bereikt wat ik tot nog toe heb bereikt.

In de periode die volgde, is af en toe natuurlijk ook bij mij nog wel eens in mijn hoofd opgekomen dat het toch wel goed zou zijn als er op de één of andere manier nog een papiertje zou komen, zodat ik 'die zekerheid' zou hebben. Met de organisatie van verschillende FootGolf toernooien, met als hoogtepunt The Capital Cup, kwam al snel de opleiding SM&O (Sport Management & Ondernemen) naar voren. De opleiding leert je wat ik eigenlijk in praktijk al had ervaren. Moet ik dan nog wel beginnen aan zo'n opleiding?

Maurits van Tubergen Lotgering (voorzitter FootGolf Holland) vroeg eind vorig jaar of ik het leuk zou vinden om een 1e jaars stagegroep te begeleiden, die mij zou moeten gaan helpen met de organisatie van The Capital Cup 2015. 'Ja, lijkt me leuk!', had ik al direct gezegd. 'Voor welke opleiding?' Dat bleken dus 1e jaars studenten van de opleiding SM&O te zijn. Deze ontwikkeling - of het lot - bepaalde mijn keuze; ik ga NIET nog beginnen aan een dergelijke opleiding. De praktijk blijkt de grootste leerschool, je moet gewoon dingen doen om ervaring op te doen. Het is toch bizar dat ik nu een groepje 1e jaars ga begeleiden, terwijl ik zelf net zo goed zo'n stage opdracht had kunnen doen als ik die opleiding inderdaad was gaan doen?

Donderdag 19 februari staat de eerste afspraak gepland met het zestal. Op de golfbaan van De Hoge Dijk zullen we elkaar leren kennen, de eerste afspraken maken en duidelijk maken wat we van elkaar kunnen verwachten. Daarnaast zal ik ze voor het eerst kennis laten maken met de mooie sport FootGolf. En dan maar hopen dat ze niet stoppen met hun opleiding om zich volledig op het FootGolf te focussen...